къэумысын

(къеумыс) перех. гл. заставить кого-л. сознаться в чем-л.

/ Зыгуэрым и щэху, ибзыщI и къуаншагъэ сыт хуэдэхэр къыфIыщIэгъэщын, къегъэIуэтэн; къэгъэхэшэн.

* Аслъэн, пщащэм къиумыса хуэдэ, плъыжь къэхъуащ. Iуащхь. Абы {Дисэ} гуэгуш къабзий зытIущ IэщIэлът, абыкIэ гуэгушыр къэзыукIар къиумысын хуэдэу. КI. А.